وزوز گوش (Tinnitus)

وزوز گوش یا صدای زنگ در گوش، به درک صدایی اشاره دارد که منبع خارجی عینی در بدن بیمار ندارد. این اختلال شایع است و ۱۰ تا ۲۵ درصد از افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اغلب به صورت صدای وزوز، خش‌خش، استاتیک یا غرغر توصیف می‌شود که می‌تواند به صورت دو طرفه یا یک طرفه وجود داشته باشد.

دو دسته کلی برای وزوز گوش وجود دارد: وزوز گوش عینی (Objective) و وزوز گوش ذهنی (Subjective). وزوز گوش عینی از منبعی درون بدن ناشی می‌شود که می‌تواند به صورت فنی توسط فردی غیر از بیمار درک شود. وزوز گوش ذهنی، که شایع‌تر است، تنها توسط بیمار قابل درک است. وزوز گوش همچنین می‌تواند بر اساس علائم ضربان‌دار (Pulsatile) یا غیر ضربان‌دار (Nonpulsatile) متمایز شود. اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به وزوز گوش با گذشت زمان به صدای درک شده عادت می‌کنند، اما در ۱ تا ۷ درصد جمعیت به طور جدی کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

عوامل خطر وزوز گوش

عوامل خطر وزوز گوش شامل کاهش شنوایی، سن بالا و جنسیت مردانه است. افرادی که در معرض سر و صدای شغلی هستند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند. اگرچه شیوع آن در جمعیت‌های مسن‌تر بالاتر است، این وضعیت می‌تواند در بیماران جوان‌تر نیز رخ دهد. مطالعات نشان داده‌اند که وزوز گوش در افرادی که دچار کاهش شنوایی هستند شایع‌تر است و با بازیابی شنوایی ممکن است بهبود یابد. شایان ذکر است که فرآیند بیماری بسیار متغیر است و می‌تواند با گذشت زمان بدتر، بهتر یا حتی کاملاً برطرف شود.

وزوز گوش و واکسن‌های کووید-۱۹

گزارش‌های محدودی از وزوز گوش در ارتباط با واکسن‌های فایزر-بیونتک، مدرنا و آسترازنکا، و همچنین کووید-۱۹ ثبت شده است. این گزارش‌ها با محدودیت‌هایی از جمله سوگیری حافظه، اثر نوسبو (Nocebo) و روش‌های نظرسنجی مواجه هستند. علّیت هنوز تعیین نشده و مطالعاتی که شامل گروه‌های کنترل، داده‌های شنوایی‌سنجی و گزارش‌دهی دقیق‌تر بیماران باشند، مورد نیاز است. اگر علّیت نهایتاً اثبات شود، یک مکانیسم عمل محتمل شامل عصب دهلیزی گوش (Vestibulocochlear Nerve) پیشنهاد شده است.